De Turtel-defenestratie heeft ook gevolgen voor het Belgische zand-beleid: de zandwinning op zee krijgt een nieuwe baas. In de plaats van de kustbewoner Bart Tommelein, die nu met minister Joke in de clinch mag over de Vlaamse (energie)centen,  komt sinjoor Philippe De Backer als federaal staatssecretaris, onder andere bevoegd voor de Noordzee.

Het is op zich geen nieuws dat tussen de Wetstraat en het Martelarenplein – of tussen de federale en de Vlaamse regering – verrassende verschillen bestaan. “Verrassend” slaat in dit geval op het feit dat beide regeringen dezelfde politieke samenstelling hebben.

Zo maakt een Kauliller sympathi-zand me attent op een brochure van de FOD Economie, verschenen in 2015, dus nadat de Vlaamse regering de zandbaronnen-aan-de-wal ter wille was. Met in de inleiding deze verrassend heldere passage:

Door de ruimtelijke planning en het milieubeleid werd de zand- en grindwinning op het land aan banden gelegd. De impact ervan is enorm, niet alleen voor de natuur (dieren en planten lijden onder de ontginningsactiviteiten), maar ook voor de mens (overlast van geluid, stof en vrachtwagenverkeer).

Misschien moet staatssecretaris De Backer ook maar eens reageren op de – Vlaamse – kennisgevingsnota.